Plavo nebo nad jezerskim branama,
sunce umaklo zelenim stranama,
umorni vrapci tjeraju vjetrove
među brdima koji nas dijele.
Isto nebo, sunce, zvijezde koje se po danu skrivaju,
nad vijugavim putevima i motre na nas,
čekajući nekog da napravi korak,
iz sutona spase nepoznati glas.
On uzdiše često kada vidi sliku,
sliku priče koja se budi,
iza plavih sjena, mora visokih,
što vape za nebeskim putevima.
Elena Stanković
OŠ „Radojica Perović“, Podgorica