Novi ciklus „Podgoričkih priča“ počinje sa predstavljanjem čovjeka koji je ostavio izuzetan trag kako u jugoslovenskoj kinematografiji, tako i u crnogorskom filmu, umjetnosti i kulturi uopšte. Riječ je o reditelju Branku Baletiću, tvorcu više kultnih igranih, ali i dokumentarnih filmova i televizijskih serijala. Baletić je takođe ostavio neizbrisiv trag kao pedagog na više akademskih ustanova i kao rukovodilac kulturnih i umjetničkih institucija. Koliko je bilo teško ili lako stvarati i egzistirati u raznim društveno-političkim sistemima, ispričaće publici i moderatoru Vanji Kovečeviću u utorak 30. januara u Multimedijalnoj sali KIC-a „Budo Tomović“, s početkom u 20 h.
Branko Baletić rođen je 1946. godine u Beogradu. Školovao se u Beogradu, gdje je i diplomirao na Odsjeku filmske režije Fakulteta dramskih umjetnosti u klasi profesora Aleksandra Petrovića 1971 .godine. Član Udruženja filmskih umjetnika Srbije (UFUS) postao je 1970. godine. Sedamdesetih godina, počev od TV filma „Laka lova“, režirao je čitav niz TV serija, između ostalih „Drži vodu dok majstori odu“, „Zeleni signal“, muzičke i dokumentarne TV filmove, kao i putopisne iz Afrike. Dugometražni igrani film „Sok od šljiva“ snimio je 1980. godine. Tokom 1983. film „Balkan Express“ proglašen je od kritičara filmom godine u SFRJ. Kao koscenarista i reditelj 1986. godine realizuje takođe veoma gledan film „Uvijek spremne žene“. Iste godine, Baletić je izabran za direktora najveće YU producentske kuće „Avala film“ u Beogradu. Kao producent ili koproducent potpisao je filmove koji su pokupili značajan broj festivalskih priznanja u zemlji i inostranstvu, među njima su „Život sa stricem“ Krsta Papića, „Kuduz“, film Ademira Kenovića, „Kako je propao Rock'n Roll“ grupe debitanata, „Granica“ Ferenca Deaka i Maširevića itd.
Od 1991. do 1999. godine Baletić je bio povremeni kolumnista nezavisnog beogradskog nedjeljnika „Vreme“, kolumna „Idu dani“. Bio je takođe od 1992. godine i jedan od osnivača Beogradskog kruga, asocijacije intelektualaca građanske orijentacije, koji su se usprotivili ratu i nacionalističkoj histeriji, među kojima su takođe bili Rade Konstantinović, Miladin Životić, Filip David, Marko Kovač i Ivan Čolović. Prvi predsjednik Matice crnogorske ˗ ogranak Beograd postaje 18. juna 1997. godine. Od 1998. do 2001. godine kao vanredni profesor vodi jednu klasu studenata, na Odsjeku filmske režije, na BK univerzitetu. Filmsku režiju na FDU Cetinje predaje od 2001. godine. Direktor KIC-a „Budo Tomović“ bio je od 2003. do 2007. godine. Godine 2007. izabran je za direktora Crnogorske kinoteke, do odlaska u penziju 2016. godine. Najveće državno priznanje ˗ Trinaestojulsku nagradu dobio je 2012. godine. Bio je dekan na Fakultetu za multimediju i dizajn UDG u periodu od 2001. do 2015. godine. Status istaknutog kulturnog stvaraoca stekao je 2014. godine, a 18. decembra 2018. godine izabran je za vanrednog člana CANU.
N. N.