Hroničar bjelopoljskog školstva, ugledni prosvjetni, kulturni i društveno-politički radnik Rajko Medojević preminuo je 28. aprila ove godine.
Osnovnu školu učio je u rodnom Grančarevu kod Bijelog Polja, nižu gimnaziju u Bijelom Polju, učiteljsku školu u Tuzli i Banjaluci na učiteljskim tečajevima. Uz rad je kasnije završio Višu pedagošku školu u Banjaluci − grupa Srpskohrvatski jezik i književnost sa istorijom, a 1970. godine vanredno je diplomirao na Filozofskom fakultetu u Sarajevu i stekao zvanje profesora jugoslovenskih književnosti i srpskohrvatskog jezika.
Počeo je da radi kao privremeni učitelj u rodnom Grančarevu 20. oktobra 1944. godine, gdje je ostao dvije godine. Kasnije je radio na prostorima Bosne u Velikoj Kladuši i Gradačcu. Oktobra 1954. godine dolazi u Bijelo Polje i radi u osnovnim školama u: Bistrici, Pavinom Polju, Tomaševu i gradskoj školi „Risto Ratković“. Posljednjih deset godina radnog staža bio je profesor u Gimnaziji „Miloje Dobrašinović“.
U školskom radu bio je precizan, prema učenicima odmjeren. Njegovi učenici su u daljem radu postizali zavidne rezultate. Svi su oni u svakoj prilici iskazivali poštovanje svom učitelju, nastavniku i profesoru Rajku Medojeviću. U svom pedagoškom radu isticao se nizom inovativnih projekata. U OŠ „Risto Ratković“ pokrenuo je đački list „Vjesnici“, a u Gimnaziji „Miloje Dobrašinović“ listove „Naša viđenja“ i „Prostori“. Preko šezdeset radova objavljeno mu je u novinama: „Pobjeda“, „Politika“, „Ekspres politika“ , „Prosvjetni rad“, „Bjelopoljske novine“, „Slobodna riječ“, te časopisima „Vaspitanje i obrazovanje“ i „Odzivi“. Objavio je kao autor ili koautor dvanaest monografija o bjelopoljskom školstvu „u kojima je analitički i dokumentovano data istorija i razvoj školstva u posljednjih 150 godina u kojima su sabrane sve Luče prosvjetiteljstva koje su bjelopoljski kraj od nevidboga dovele do sredine prepoznatljivosti po stvaraocima, čije djelo prevazilazi okvire zavičajnosti“.
Pored prosvjetnog, značajan je Rajkov društveno-politički rad.
Za svoj dugugodišnji rad dobio je niz priznanja: Medalja zasluga za narod, Orden rada sa zlatnim vijencem, Opštinsku nagradu „3. januar“, Značka za narodno prosvjećivanje, Plaketu „Boris Kidrič“ i Orden ruske federacije povodom sedamdesetogodišnjice pobjede nad fašizmom.
U svim sredinama u kojima je radio ostao je zapažen kao marljiv i savjestan radnik, dobar drug i kolega.
Milovan Jevrić
